زایلین برگرفته از یک نام یونانی است. زایلین در سال ۱۸۵۰ توسط دانشمندی فرانسوی به نام آگوست کاهور کشف شد. نام انگلیسی زایلین mixed xylene است که از سه ترکیب مواد شیمایی از جمله اورتو_زایلین، متا_زایلین، پارا_زایلین تشکیل شده است که به آن زالین یا زایلین می گویند. این ماده شیمایی فاقد رنگ بوده و بویی نسبتا شیرین و مایعی غلیظ دارد. این ماده با آب مخلوط نمی شود و از این رو روی آب باقی می ماند. زایلین به دو گروه تقسیم شده است، متیل وصل شده به حلقه شش کربنی بنزن است در این صورت به نام متیل بنزن شناخته می شود. در واقع زایلین یک ماده حلالی در صنعت است که در ساخت لاستیک وسایل نقلیه، صنایع چاپ، و صنعت چرم، تهیه لاک و …. به کار می رود.
| در مطب های دندان پزشکی و آزمایشگاه هایی که عمل بافت شناسی، لغزش و پوشش انجام می شود و همچنین برای ساخت یخ های خشک و نگهداری آن ها در مخزن مورد استفاده قرار می گیرد. |
| زایلین یک ماده خام محسوب می شود و در تهیه اتیل بنزن کاربرد دارد. |
| برای کم کردن میزان ویسکوزیته در صنایع چسب سازی مورد استفاده قرار می گیرد. |
| زایلین یک ماده ضد آب است و برای محافظت محصولات در برابر آب از آن استفاده می شود. |
| مخزن تمامی وسایل های حمل نقل از جمله هواپیما و.. توسط مواد زایلین صورت می گیرد. |
| ایزومرهای زایلین به نوعی حلال صنعتی به شمار می روند و در تولید بسیاری از مواد از جمله لاستیک، لاک و غیره کاربرد دارد. |
| زایلین در ساخت ترفتالیک اسید، دی میتل ترفتالات و اتیل بنزن کاربرد دارد. |
| برای شستن برخی از قطعات از جمله کامیون ها، هواپیما، ریل های قطار استفاده می شود. |
| فرمول شیمیایی | C8H10 |
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.