سدیم ساخارین خوراکی

 

انواع شیرین‌کننده‌ها همواره جایگاه ویژه ای در سبد غذایی انسان ها داشته اند. انواع مختلفی از شیرین کننده های طبیعی و مصنوعی برای استفاده در صنایع غذایی موجودند. برخی از این شیرین کننده ها مغذی و برخی دیگر نیز غیرمغذی یا کم کالری هستند. سدیم ساخارین ماده ای با طعمی شیرین است و استفاده از آن در صنایع غذایی و دارویی بسیار دیده می شود. این ماده به صورت کریستال یا پودری سفید رنگ قابل تهیه است. از کاربرد سدیم ساخارین در تولید مواد غذایی مانند انواع ژله، پاستیل، نوشیدنی، مربا، نوشابه، آدامس و… استفاده می شود. فواید و یا عوارض سدیم ساخارین و دیابت جای بررسی دارد. ازطرفی این ماده شیرین کننده ای فاقد کالری و مناسب برای دیابت است. و از طرفی موجب کاهش حساسیت به انسولین و افزایش خطر دیابت خواهد شد. بنابراین در مصرف سدیم ساخارین باید دقت نمود.

 

ویژگی‌های سدیم ساخارین خوراکی

 

پودر سفید و بی‌بو

200 الی 700 برابر شیرین تر از شکر طبیعی

پایدار در برابر حرارت

 

کاربردهای سدیم ساخارین خوراکی

 

جایگزین شکر در صنایع غذایی به عنوان شیرین کننده و تثبیت کننده غیر مغذی

کاربرد در صنایع آب آشامیدنی

در صنایع آبکاری به عنوان یک افزودنی در مایعات و چسب فلزکاری

در آبکاری نیکل، طلا و پالادیوم به عنوان یک الکترولیت جهت ایجاد درخشندگی بیشتر و افزایش براقیت سطوح

در خمیر دندان و دهان شویه برای بهبود طعم خمیردندان و شیرین کردن مزه آن

یک ماده شیمیایی متوسط در تولید آفت کش‌ها و علف کش‌ها

یک عامل کاتالیستی در تولید چسب بی هوازی (چسبی که بدون حضور اکسیژن سفت و سخت می شود)

بهبود طعم قرص های مولتی ویتامین و قرص های جویدنی

در تولید محصولات مراقبتی شخصی و لوازم آرایشی

به عنوان یک ماده ی شوینده در شوینده های خانگی و صنعتی

به عنوان کاتالیست و پایدارکننده ی ترکیبات شیمیایی در فرآیندهای تولید رنگ های صنعتی و رزین ها

یک ماده ی افزودنی در تولید پلاستیک های مختلف مانند پلی پروپلین و پلی استایرن

به عنوان یک ماده ی آنتی اکسیدان و پایدار کننده در فرآیندهای تولید پلاستیکیک ماده افزودنی در تولید باتری های لیتیومی

 

ایمنی کار با سدیم ساخارین

 

در صورت خوردن ناگهانی سدیم ساخارین، سلولهای بدن آسیب می بیند و بافت ها مستعد مرگ سلولی می شود که به ویژه هنگام خوردن مواد قلیایی رخ می دهد. به طور کلی بازها خورندگی بیشتری در مقایسه با اسید ها دارند و اسید ها به لایه های زیرین پوست نفوذ نمی کنند. البته آسیب بستگی به نوع ماده، غلظت آن، زمان تماس و مقدار ماده خورده شده دارد.

در صورت خوردن  زیاد  این ماده مری ورم کرده و خونریزی اتفاق می افتد و فرد خون بالا می آورد. خوردن مقدار کمی از آن باعث تنگی مری می شود. در چنین حالتی فرد بیهوش می شود. در این شرایط توجه داشته باشید چیزی به او نخورانید. در صورت به هوش بودن فرد، دهانش را باز کنید و با مقدار زیادی آب شستشو داده، سپس به اندازه‌ی یک لیوان آب به او بدهید. استفاده از داروی تهوع آور در این موارد ممنوع است. معمولاً هنگام خوردن بازها استفاده از آبلیمو، آب پرتقال و در صورت خوردن اسید استفاده از شیر و آنتی اسید تا حدی می تواند کمک کند.